Zachęceni do wznowienia bloga emailem od osoby, która przypadkowo wpadła w sieci na nasze artykuły poświęcone motocyklom, postaramy się go nieco ożywić. Wyjdzie tak jak zwykle, ale szkoda nam zamykać stronę, nad którą się tyle napracowaliśmy Trzymajcie kciuki. Albo zacierajcie ręce, jeśli nam się nie uda. Każdemu wedle zasług.
Kiedy tworzyłem artykuł na podstronę naszego blogu pt Motocykle napisałem, że kiedyś chciałbym się przesiąść z cruisera na motocykl turystyczny, tylko muszę do tego dorosnąć. Nie wiedziałem, że ten okres dojrzewania nastąpi tak szybko i tak szybko zdecydujemy się z Moniką na zmianę. Poniżej postaram się napisać dlaczego tak się stało.
Pierwszy motocykl kupiłem „sercem” pod wpływem emocji, zalany adrenaliną i hormonami szczęścia. Nie mając prawa jazdy, ani pojęcia nawet, po której stronie można regulować gaz, nie wspominając już o sposobie zmiany biegów, wybrałem motocykl, który mnie zaczarował: Suzuki Intruder 800C. Na zdjęciu motocykl wyglądał okazale, ale dopiero zobaczenie go na żywo sprawiło, że zacząłem się zastanawiać, czy aby nie przesadziłem ze skokiem na głęboką wodę. Nie wiem co było najważniejsze, ale był taki jak chciałem: duży, ciężki, ładny, z dużą ilością chromowanych części, pięknymi rurami wydechowymi i szerokimi oponami i z przodu i z tyłu. Pewności siebie nie dodała mi mina osoby, od której odkupowałem motocykl, zaskoczonej moim wyborem. Przygoda dopiero się zaczynała.
Nie skręca, nie hamuje, nie przyspiesza.
Cruiser wspaniale jeździ po prostej. Wyprostowana pozycja w siodle, nogi lekko z przodu dają poczucie nonszalancji i luzu. Ale to dopiero jak się człowiek czegokolwiek nauczy. Początki pamiętam jako jeden wielki ogromny stres. Siedziałem jak najbliżej baku, żeby być jak najbliżej swoich lekko wyciągniętych do przodu stóp i jakkolwiek panować nad szeroką kierownicą, którą ściskałem z całej siły, bo to dodawało mi namiastki pewności, że motocykl nie powinien się przewrócić, a ja spaść z niego. Zaraz po pierwszej lekcji kursu prawa jazdy dosiadłem swojego smoka. I wyjechałem na piaszczystą gruntową drogę z dość sporą ilością dziur. Już pierwszego dnia droga wydała mi się za wąska na mój motocykl, szczególnie, gdy dla zachowania równowagi posiłkowałem się slalomem. Do czarnej rozpaczy doprowadził mnie samochód jadący tą samą drogą tyle, że w drugą stronę. Skończyło się na rozpaczliwym wołaniu o pomoc do Moniki, żeby pomogła mi unieść motocykl, który na piachu pochylił się mocno w prawo i tak zawisł na mojej nodze. Kolejny dzień, Monika siedziała już jako pasażer, bo przecież mistrz kierownicy już mógł jechać prosto.
I tu dochodzimy do pierwszego z trzech „nie”. Nie skręca. Geometria cruiserów i ich szerokie opony powodują, że nie jest to motocykl dla początkujących. Nie wiedząc, co to jest przeciwskręt jadąc trzeci raz w życiu cruiserem na wprost z zawrotną prędkością 70km/h zobaczyłem łuk w prawo. Więc skręciłem kierownicę w prawo, a tu niespodzianka – motocykl pochylił się w lewo i jechał prosto. To były jedne z najdłuższych sekund walki w moim życiu. W końcu skręciliśmy. Do dziś nie wiem jak. Monika nawet nie zauważyła, że cudem nie wylecieliśmy z drogi. Następnego dnia już nie dałem spokoju swojemu instruktorowi, żeby tylko wyjaśnił mi co się stało. Wtedy po raz pierwszy dowiedziałem się, że żeby skręcić motocyklem w prawo muszę najpierw odepchnąć kierownicę po prawej stronie (czyli skręcić ją w lewo), żeby pochylić motocykl wykorzystując zjawisko przeciwskrętu. Wykorzystywania przeciwskrętu było mi się uczyć na cruiserze od początku do końca jazdy na nim. Przeczytałem trzy książki i wiele artykułów poświęconych przeciwskrętowi i wciąż nie byłem pewny do końca czy dobrze rozumiem o co chodzi. Poszedłem na trzy jazdy doszkalające, na których wytłumaczono mi lepiej o czym mowa. Po jakimś czasie udawało mi się zacząć skręcać bez kolejnego zawału serca o ile nie jechałem za szybko, a zakręt nie był zbyt ciasny. Wszelkie ślimaki wjazdowe i zjazdowe na autostrady i małe ciasne ronda były koszmarem. Przez długi czas cruiserem jeździłem na kwadratowo tj nie pochylając zbytnio motocykla, a starając się skręcić bez wykorzystywania przeciwskrętu. Bardzo odbiło się to na moim kręgosłupie przez ciągłą walkę i siłowanie się z motocyklem, żeby go zmusić do zakrętu. Żeby oddać jak to musiało wyglądać wspomnę kolegę z klubu motocyklowego, który po pierwszej mojej jeździe w grupie powiedział mi, że przyglądał się z zainteresowaniem, kiedy wreszcie wjadę w krzaki. I jakoś nie wjechałem, czym był zaskoczony i on i ja. Cruiserem da się skręcać, ale trzeba go do tego namawiać. Warto tutaj jeszcze wspomnieć, że pięknie wyglądające szerokie opony i te z tyłu i te z przodu, mogą okazać się koszmarem jak wjedziecie w koleiny. Motocykl z chudymi oponami wskakuje i wyskakuje z kolein bez problemu. Wspominam ciężko koleiny, jako wielką przygodę, szczególnie na początku. Już wiemy, że cruiser nie skręca. Ale jak wjedziemy w koleinę, to już nie skręca naprawdę. Wlepia się oponami w rynnę i spróbujcie z niej wyjechać. Nie wierzyłem, że to jest możliwe kiedy poczułem jak przy wyjeżdżaniu z koleiny pracuje cała rama. Podczas pierwszych jazd nie umiałem zupełnie wyjechać z kolein. Na trasie gdańskiej walczyłem z motocyklem wpadając z jednej koleiny w drugą i klnąc pod nosem, że znowu jestem uwięziony. Doświadczeni motocykliści radzą sobie z tematem, ale nawet oni przyznają, że to jest przygoda.
Jak poczytacie opinie w sieci na temat „małego” Intrudera (bo jest jeszcze większy i jeszcze bardziej odjechany „duży” Intruder C z silnikiem 1800cm3) to się dowiecie, że między innymi nie ma on hamulców, bo jedna tarcza z przodu jest kompletnie niewystarczająca. A na początku jeszcze nie byłem na tym etapie, żeby wiedzieć, że Intruderem nie da się hamować jak rowerem używając tylko hamulca na tylne koło. Dochodzimy do drugiego „nie”. Nie hamuje. Kiedy kupiłem motocykl, poprzedni właściciel powiedział mi, że używa do hamowania głównie tylnego hamulca. Wziąłem sobie to do serca na tyle, że szybko mógłbym się zapisać do księgi rekordów Guinessa na najdłuższe ślady hamowania w Warszawie. O ile jechaliśmy z Moniką koło z tyłu było lepiej dociążone i motocykl ślizgał się mniej, o tyle sam rysowałem krechy na asfalcie dziwiąc się, dlaczego nie widzę innych cyrkowców, którzy kopiowaliby ten manewr. Na szkoleniu dowiedziałem się, że powinienem robić odwrotnie – motocykl przy hamowaniu dociąża przednie koło, a więc przedni hamulec jest najważniejszy, o tylnym mogę zapomnieć. Ale ale, w motocyklu powinienem hamować też silnikiem, z tzw „międzygazem” (czyli przy zrzucaniu biegu nim tarcze skrzyni biegów na powrót się spotkają trzeba podgonić te wolniejsze, żeby wyrównać obroty. Wtedy skrzynia się nie zużywa tak). Szybko się okazało, że hamowanie hamulcem przednim jest sporo wydajniejsze niż tylnym, ale tak naprawdę największą furorę robi hamowanie silnikiem. Połączenie silnika i hamulca przedniego zdecydowanie poprawiło hamowanie, ale wciąż cruiser pozostawał cruiserem. Często hamulce okazywały się niewystarczające. Miałem wiele szczęścia, że się nie zabiłem. Kiedyś na autostradzie za późno zorientowałem się, że samochody stoją, bo jest wypadek i nie jadą. Mimo zaciśniętych hamulców i hamowania silnikiem nie udało się wyhamować. Uratowało mnie wjechanie między samochody i minięcie dwóch z nich w rzędzie. Tyle drogi brakowało mi do dohamowania. Znowuż moja dzielna Monika myślała, że my tak specjalnie. Wkrótce i Monika zaczęła zauważać, że nasza droga hamowania jest jakoś drastycznie długa i że to wcale śmieszne nie jest. Tak naprawdę to „nie hamuje” przyczyniło się do myśli o zmianie motocykla. Pewnego dnia po pięknych zakrętach wyjechałem na prostą i postanowiłem nie dać się samochodom. One odpuściły, ja nie za bardzo wiedziałem dlaczego. Okazało się, że na czerwonym świetle stoją samochody. Cruiser przez jakiś czas na hamulec nie reagował, po czym załapał że ma hamować, zablokował mi koło i dalej w podskokach oddalał się ode mnie, a ja fantazyjnie szorowałem po ziemi pewnie jakieś 80km/h. Obydwaj solidarnie wyhamowaliśmy przed samochodami – ja trochę lepiej, on prawie taranując sznur samochodów. Ponieważ nie była to pierwsza przewrotka na Intruderze moja Monika powiedziała, albo koniec albo nowy motocykl z hamulcami. No więc wybrałem to drugie albo. Ale o tym będzie w kolejnym artykule.
Trzecie „nie” to nie przyspiesza. Akurat to trzecie „nie” w naszym przypadku było pewnego rodzaju błogosławieństwem. Nie zabiłem się. A motocykl uczył mnie pokory, szczególnie, że moje 800cm3 często nie dawało rady ze skuterami o dużo mniejszej pojemności.
Do decyzji pomógł nam dorosnąć jeszcze fakt, że cruiser jest masakrycznie niewygodny dla pasażera. Intruder podskakiwał na każdej nierówności zmuszając Monikę do nieustannego wiercenia się na siedzeniu, celem poprawienia pozycji. Nie ułatwiało to jazdy. Kiedyś omal nie zleciała na osławionej trasie gdańskiej, przy 120km/h, kiedy w zakręcie motocykl podskoczył i złożyły się Jej podnóżki. Nie jest też super wygodny dla prowadzącego – pozycja naraża kręgosłup na nieustanne przyjmowanie uderzeń podczas jazdy. Po kilkuset km trzeba rozprostować kości.
Kolejne „nie” dołożyła wiecznie paląca się instalacja elektryczna (akurat w tym modelu spowodowane to było złym ułożeniem instalacji tuż przy silniku). Najgorsze chwile przeżyłem kiedy jadąc po Warszawie ciemnym wieczorem, nacisnąłem klakson. Motocykl wyłączył mi silnik, stracił oświetlenie na samym środku skrzyżowania i był już nie do uruchomienia. Dla kierowców zniknąłem z pola widzenia. Motocykl musiałem zepchnąć z drogi patrząc na zdziwionych kierowców, kiedy wreszcie mnie zauważyli na swojej drodze. Takich sytuacji było też kilka. Elektryka potrafiła wyłączyć mi silnik na rondzie w zakręcie co sprawiało, że motocykl momentalnie walił się na ziemię.
Więc dlaczego aż tyle na cruiserze? Zalety cruiserów.
Kochani, jazda cruiserem ma swoje zalety. Po pierwsze i najważniejsze te motocykle są po prostu piękne i budzą zachwyt. Ile razy kierowcy zamiast ruszyć na zielonym świetle zamierali blokując skrzyżowanie oglądając mój motocykl. Ile razy na przejściu dla pieszych łowiłem spojrzenia zaciekawionych dziewczyn (prawdą jest, że zazwyczaj sporo starszych ode mnie).
Druga sprawa – ryk silnika. Wolnoobrotowe silniki w cruiserze mają niepowtarzalny gang. Można na takim motocyklu siedzieć dla samego dźwięku i dla samego ryku silnika przy większych prędkościach.
Kolejnym plusem jest ładowność. Nie widziałem bardziej pakownego motocykla niż cruiser. Da się przewieźć i telewizor i dużego dmuchanego konia dla dziecka, jeździć z kulami, kiedy złamiecie nogę oraz wrzucić dwa kilkudziesięciokilogramowe worki ze żwirkiem dla kotów. Tych ciężarów na cruiserze nie czuć. To jest jego niezaprzeczalny plus. Dzięki ładowności możecie zabrać również pasażera, który się Wam będzie wiercił trochę. Nie czuć tego tak bardzo.
Co jeszcze? Cruisery można ubierać to znaczy, możecie sobie na ten motocykl wsadzić wszystko: dodatkowe oświetlenie, klakson (mogą być to trąbki, jak w TIRach) masę ozdobnego, chromowanego żelastwa zupełnie zbędnego przy jeździe motocyklem. Sam też uległem pokusie dołożenia kilku rzeczy, które sprawiły, że mój cruiser był wyjątkowy.
Kolejną zaletą są gmole – czyli szerokie rury osłaniające Wasz motocykl i Wasze nogi w razie upadku. Mimo kilku przewrotek w większości przypadków trzeba było tylko przykręcić na powrót lusterka i w drogę. Najgorszy szlif jaki miałem, to był właśnie ten opisany powyżej. Wtedy niestety pogięła mi się kierownica i już tak łatwo nie było. Niemniej nigdy nie zarysowałem silnika, a czasami gmole przydawały się choćby do oparcia motocykla jak się okazało, że nogi nie dają już rady…
Kolejną zaletą cruisera jest to, że raczej nie postawicie go na tylnym kole. Masa i geometria motocykla sprawiają, że danie za bardzo w palnik (czyli dodanie za dużo gazu) może zdławić silnik, lub sprawić uślizg tylnego koła. Zarówno z pierwszą, jak i drugą sytuacją spotykałem się co jakiś czas, wdzięczny za to, że motocykl mi się nie podniósł i nie spadł mi potem na głowę.
Podsumowując – cruiser nie jest zdecydowanie dobrym wyborem dla początkujących motocyklistów. Wymaga sporej wprawy i obycia się z motocyklami. Do cruisera trzeba dorosnąć, a nie od niego zaczynać. Wiele cruiserów niestety ma kiepskie hamulce. Trzy „nie” nie zawsze są prawdą. Są cruisery, które przyspieszają, hamują, ale…. wszystkie nie skręcają. Niewątpliwie bardzo piękne motocykle z duszą. W moim przypadku o decyzji o zmianie cruisera zdecydował mój brak doświadczenia, kiepskie hamulce w motocyklu i najważniejsze…. ultimatum mojej Moniki. Albo albo.
Mariusz
To naprawdę strach na czymś takim jeździć. I prawdziwy cud, że tak długo Ci się udawało.
Dobry, ciekawy artykuł 🙂
Może jednak się uda ożywić bloga? Domyślam się, ze będzie część II o następcy Cruisera. No i z ciekawością przeczytam zawsze historię przedmiotów 😉
Pozdrawiam,
Dorota
Bardzo dziękujemy za komentarz. Monikę próbuję zaktywizować do napisania czegokolwiek od roku. Może Twój komentarz Ją zmobilizuje.
Co do reaktywacji bloga to jest to trudny temat. Nie chcemy produkować na siłę, chcemy, żeby to co o czym piszemy było podparte naszymi doświadczeniami, wiedzą, albo było po prostu ciekawe. Więc już nie oczekujemy, że wyprodukujemy kiedykolwiek tyle, ile w pierwszym roku, kiedy blog postał.
A drugi artykuł właściwie już jest, bo w zamierzeniu miał być dopięty do powyższego artykułu pod nieco innym tytułem. Tyle, że jak zobaczyłem ile to zajmuje objętościowo, to postanowiłem podzielić go na dwie części. Teraz czeka tylko na akceptację i ewentualne korekty Moniki 🙂
Fajnie, że nas odwiedziłaś.
Pozdrawiam
Mariusz
Zgadzam się, że nie ma sensu pisać o niczym. Te dwa artykuły zebrały doświadczenie z kilkunastu miesięcy – kilku lat jeżdżenia, próbowania i uczenia się. I to widać wyraźnie w obu tekstach, że są treściwe.
A co o tym sądzą inni motocykliści? Są tu w ogóle jacyś?
Zarejestrowanego motocyklistę mamy jeszcze jednego. Poza tym większość komentarzy tak naprawdę jak zwykle pojawi się w rozmowach bezpośrednich. Czasem komentarze pojawiają się na FB, bo jest łatwiej.
Super stronka , kiedyś też coś takiego robiłem, a teraz nie mam na to czasu.
Dzięki za obszerne info na temat cruisera. Poświęciłem ostatni tydzień na wybór motocykla i bylem zdecydowany do teraz kupić intruder 1400.Mój pierwszy motocykl to był 5 lat temu KTM 250 2t xc. To było wyzwanie, ale po n-upadkach okieuznalem czorta (Lubie konie,nawet ujezdzalem ). Po przestrodze lekarza-kregoslup- zdecydowałem na zmianę na coś wygodniejszego. Tak jak ty zdecydowałem oczami-piękny i technicznie zaawansowany.Nigdy na takim nie siedziałem ale zawsze rzucał em się na głęboką wodę. Po twoim opisie szukam bmw 1100 RTV, myślę że to rozsądniejsza decyzja.
Pozdrawiam Ryszard
@ Ryszard dzięki za komentarz. Myślę, że lepiej jest zacząć od czegoś łatwiejszego niż cruiser. BMW ma wielu zagorzałych zwolenników i też trochę wrogów (awaryjność i koszty serwisu). Tak czy owak, trzymam kciuki za dobry wybór. Lewa w górę.
A ja paradoksalnie radziłbym początkującym motorystom aby zaczęli od cruisera…:) Kazdy następny moto, oczywiście poza wyczynowcami, będzie już tylko hulajnogą łatwiutką i przyjemniutką w obyciu :)))…. Kusi mnie aby moją SuZi M50 zamienić na Yamaszkę FJR-kę ale po każdej przejażdżce czuję się jak niewdzięczny zdrajca.:/. Tak jak piszesz, pozycja(sylwetka), lans i KLANK silnika są nie do podrobienia na niczym innym….Rzadko podnoszę wzrok słysząc plastika, ale zawsze słysząc V-twina :).
@ kolina FJR to i moje marzenie. Ale cena….. marzyłem również o Hayabusie (bo mi się po prostu podoba), o V-Rodzie, o Intruderze 1800M, o Gold Wingu, o Road Kingu……. A testuję motocykle brzydkie jak noc, ale wygodne i uniwersalne (GS, Cross Tourer, Super Tenere…). I ta FJR też za mną chodzi…. Dzięki za komentarz.
Gs po zdjęciu plastików nie razi aż tak bardzo w oczy, bez przesady. Jestem fanem cruiserów, ich piękno faktycznie nie przebije żadnej szlifierki, ale pomyślcie o swobodzie, jaką daje wam małe moto. Gs w wersji czarnej, z czerwonym rantem wokół felgi, ze zmienionym tłumikiem, dający, może nie klang, ale przyjemny dla ucha dźwięk trzmiela na sterydach broni się moim zdaniem charakterem wśród większych kolegów – krążowników. Do tego ta mnogość możliwości jeśli chodzi o ogałacanie go ze zbędnych części. Jeśli nie mogę z niego zrobić opasłego wierzchowca, to przynajmniej, w drugą stronę, zrobię café choppera 🙂 istne piękno.
Piszesz że wszystkie cruisery nie skręcają? A czy jeździłeś kiedyś Mean Streakiem albo Warrior. Idź na kurs doszkalający tam ci wytłumaczą jak prowadzić motocykl aby jazda sprawiała przyjemność i była bezpieczna na każdym motocyklu. Prawdą jest że intruder nie słynie z najmocniejszych hamulców dlatego aby skutecznie nim hamować trzeba użyć obydwu hamulców nożnego i ręcznego i napewno zatrzymasz bezpiecznie motocykl.
Pozdrawiam
@Kaskarz Bardzo dziękuję za komentarz. Piszę, że cruisery nie skręcają i podtrzymuję opinię. Artykuł pisałem w 2013r, a teraz mamy 2018r. W międzyczasie zrobiłem kilkadziesiąt tysięcy kilometrów (bliżej 100 000km), odbyłem kilka kursów doszkalających i po przesiadce na V-Stroma, a teraz na Triumph Explorera mogę z całą pewnością powiedzieć, że plastiki skręcają, hamują, przyspieszają, są bezpieczniejsze. O hamowaniu dwoma hamulcami oczywiście dobrze, ze piszesz, ale to wciąż nie czyni z Intrudera 800 motocykla, który hamuje. O wiele szybciej zatrzymasz się Intruderem 1800 niż 800. Więc zapytam – a jeździłeś akurat VL’em? Bo nie spotkałem człowieka, który byłby właścicielem tego motocykla i twierdziłby, że ten motocykl hamuje (a jeżdżę z klubem, gdzie kilkadziesiąt osób się przez VL’kę przetoczyło, więc albo wszyscy jeździmy do dupy, albo jesteś mistrzem świata, albo… ??). Co do skręcania – jeździłem jeszcze testowo 1800M i…. tak, po tych przejechanych kilometrach o niebo lepiej wykorzystuję możliwości cruiserów, co nie zmienia faktu, że jazda tymi motocyklami uderza w kręgosłup, że to nie są motocykle na długie trasy. Napiszesz, że się da. Wszystko się da. Przewieźć szafę również. Ale jak mam wybór zdecydowanie wybiorę motocykl turystyczny. A cruisery pozostaną pięknym wspomnieniem. Znam zapaleńców, którzy od 20-30lat jeżdżą cruiserami, ale nawet oni przyznają się po cichu do tego, że szukają innych motocykli. Lewa w górę i również pozdrawiam
ciężko utrzymać fjr’ke jak tyle waży?
@KARAKan – nie testowałem FJRy. Słyszałem opinie osób, które jeżdżą, albo testowały, Ci, którzy jeżdżą, mają ten motocykl opanowany. Ci, którzy testowali mówią, ze w momencie, kiedy już pociągnie się motocykl silnikiem, to prowadzi się bajkowo. Najlepiej wziąć motocykl na jazdę testową. Pozdrawiam
cześć,
facet chce zacząć przygodę z motocyklem (kryzys wieku średniego – może), ZERO doświadczenia…. 45lat, 181 cm, 86 kg myślałem właśnie serdcem/oczami o jakimś hd, ale po rzeczytaniu powyższego nabrałem wątpliwości(?)
kurs prawa jazdy zaczynam na dniach, a tu zong – „szlifierki” absolutnie mi nie odpowiadają 🙁 pomożesz, pomożecie?
Im więcej bardziej będziesz kupował sercem, tym większa szansa, że się potem będziesz męczył. W szkołach motocyklowych radzą zaczynać od nakedów o niewielkiej pojemności (500-650cm3). Jak się na tym nauczysz jeździć – potem możesz przesiąść się na co chcesz. HD są ciężkie, mają wysoko środek ciężkości. Nie są łatwe. Finalnie decyzja jest Twoja. Jeździłem z grupą w której 80% to były cruisery. Teraz tych cruiserów zostało może 20%. Bezpieczeństwo, wygoda, uniwersalność. Pójdź do dobrej szkoły motocyklowej i przeczytaj książkę pt „Motocyklista doskonały”. Trzymam kciuki za wybór.
wielkie dzięki – za błyskawiczną odp.
Kawasaki Vulcan S jako kompromis? Taki „mini hd” dla żółtodzioba? Siedziałem za sterami – wydaje mi się w sam raz, a i optyka do mnie przemawia… Pojemność 650, abs i w moim odczuciu wygodna pozycja z nisko umieszczonym środkiem ciężkości.
pzdr, S
Przeczytałem recenzję: https://www.scigacz.pl/Kawasaki,Vulcan,S,2015,wulkan,energii,25568.html Niestety nie widziałem nigdy tego motocykla na oczy, więc kompletnie nic nie potrafię powiedzieć. Jeśli to musi być coś cruiserowatego, to ten motocykl wydaje się dobrym wyborem. Powodzenia i do zobaczenia na drodze. Pozdrawiam Mariusz
Również wszystko już wyczytałem na ten temat – i bardzo się cieszę, że trafiłem na Twojego bloga, zmusiłeś mnie bowiem do zrewidowania swoich typów. Po przejechaniu przeszło miliona kilometrów na czterech kółkach mam świadomość czyhających zagrożeń ze strony innych uczestników ruchu – natomiast nie byłem świadom, że sporo z nich mogę dostarczyć sobie sam wchodząc z miejsca na…
…wymagający motocykl jakimi są choppery/cruisery. Dziękuję(!)
Motor dla mnie ma być synonimem wolności, i relaksującym sposobem na spędzenie wolnego czasu – nie zamierzam być demonem prędkości, o NIE. Stawiam na wycieczki w ciekawe, urokliwe miejsca – póki co wokół komina 😉
Moje subiektywne wrażenia z przymiarki są faktycznie takie, że hd softail jak fat bob były mi za ciężkie (sprzedawca stwierdził, że na sportstera jestem za wielki), natomiast na vulcanie S poczułem się dobrze… Nie miałem okazji przymierzyć yamahy xv – a ta również wydaje mi się być dobrym/ciekawym kompromisem.
A ja cieszę się, że komuś się ten artykuł przydał. Sam poszukuję w sieci często takich odpowiedzi i korzystam z doświadczeń innych. Na HD może przyjdzie czas później. A może zupełnie zmienisz zdanie. Każdy ma inna historię. Trzymam kciuki za wybory, za bezpieczną jazdę i wielką radość, jaką motocykle dają. Wszystkiego dobrego
bardzo Ci dziękuję 🙂
Bardzo fajna i świetnie opisana historia. Przydatna przede wszystkim. Chętnie przeczytałbym o wrażeniach i doświadczeniach po zamianie cruisera na ten drugi motocykl.
@Początkujący – bardzo proszę zajrzeć do artykułu: https://snakr.waw.pl/wordpress/motocykle/ Na dole strony są linki do wszystkich artykułów, jakie napisaliśmy o motocyklach. Mamy nadzieję, że się przydadzą. Szczególnie na początku drogi. W razie pytań – śmiało, proszę pisać. Pozdrawiam Mariusz
Ciekawie się czytało Twoje doświadczenia. Ja zacząłem odwrotnie, choć też dość ostro, ponieważ jeździłem 2 sezony na 125-tce a następnie przesiadłem się na 1200. Różnica polegała na tym, że wbrew częstym opiniom moja Yamaha Vmax potrafi przyspieszać, przyciąga oko wszystkich, brzmi świetnie, jak się nauczysz to potrafi też skręcać (może nie jak Multistrada, GS-y czy inne turystyczne), hamować… no fakt, słabo ale też można to opanować. Co więcej, można wygodnie jeździć samemu i z pasażerem. Oddawanie mocy nawet w kastratach jest bardzo dynamiczne. To chyba najlepszy cruiser jaki istnieje, ponieważ ma zacięcie sportowe, a także turystyczne a do tego wygląd ogromnego silnika robi wrażenie na wszystkich. Jeden minus poważny, jest ciężki i trzeba mieć trochę mięśni lub być wysokim gościem. Facet poniżej 170cm raczej odpada.
Dziękuję za komentarz, V-maxy mają rzesze zwolenników. Co prawda motocykl w życiu mi się nie podobał, ale nie można mu odmówić charakteru i osiągów. Pozdrawiam
Co za brednie autor wypisuje – ja zrobiłem 25 k km intruderem i u mnie przyspiesza , hamuje i skręca . Przyznaj się chłopie że się boisz i ten strach spowodował że masz takie a nie inne nastawienie . Fakt vl 800 ma słaby hamulec przedni ale po wymianie linki na HEL już jest poprawa – do tego można hamować silnikiem . Jeśli 5 do setki to za mało no to sorry kup R1 .
Marudzenie narzekanie gościa, który zamiast się nauczyć jeździć to sprzedał doskonały motocykl . A tfu
@Gruby z kamiennej Dziękuję za komentarz. Takle są też potrzebne. Jak widać mój artykuł spełnia też rolę terapeutyczną leczącą czyjeś frustracje. Miło mi, że odwiedzają mnie doświadczeni motocykliści, którzy niczego się nie boją. Artykuł powstał w 2013roku, jestem teraz dużo bardziej doświadczony, niż wtedy. Ale Gruby z kamiennej – boję się do tej pory, co uważam za bardzo zdrowy objaw. Podtrzymuję swoje zdanie sprzed 7lat – Intruder był kochanym motocyklem, ale nie skręca, nie hamuje i nie przyspiesza. Proszę przeczytać moje inne artykuły i potem wrócić z komentarzami. Posiadacze cruiserów często mają bardzo religijny stosunek do swoich motocykli. Na wszystkim da się jeździć, każdy z nas szuka czego innego. Ja szukam idealnego motocykla do turystyki motocyklowej i to Intruder jest tutaj co najmniej wątpliwym rozwiązaniem, jeśli człowiek ma chory kręgosłup, pasażerka ma chory kręgosłup i jeździ się czasem długie dystanse z prędkościami autostradowymi. Indtruder przy 150-160km/h odrywa się od ziemi. Oczywiście się da, tylko po co. Co do zmian motocykla – jeśli mnie będzie stać będę zmieniał motocykle, bo to jest przygoda też. Żaden nie jest idealny Co do umiejętności – oczywiście, że się uczyłem jeździć wtedy. I wiesz, kurcze dalej się. uczę. Jeżdżę w klubie z ludźmi, którzy przejechali nie 25k, a przynajmniej 4 razy tyle na Intruderach rożnej maści, I jakoś potwierdzają moje spostrzeżenia mimo tego, że opanowali te motocykle doi perfekcji wygrywajac na nich konkursy w jazdach zadaniowych. Lewa w górę
Kuzwa, gdybym tylko znalazl ten artykul kilka dni wczesniej..
W sobote kupilem intrudera 750, w zyciu nie jezdzilem motocyklem. Po lekturze to chyba na niego nie wsiade
🙂 Wsiądziesz i będziesz jeździł. Dobrze pójść na jazdy doszkalające i mieć w głowie hamulce. Bezpiecznej jazdy i dużo dużo radości.
W mojej „karierze” motocyklowej to właśnie do cruzera musiałem dojrzec. Jezdzilem versysem, vstromem, fjr 1300 i w koncu stałem sie szczesliwym posiadaczem vn1600 . zmiana ta spowodowala ze dluzsze odcinki zacząłem pokonywać bez bólu pleców kolan czy szanownych 4 liter. Zakrety dla tego motocykla nie stanowią problemu jak i hamulce ogarniają temat. Owszem trzeba było sie troche w niego wjeździć. Ale to jak ze wszystkim. Podtrzymuje teze ze nie jest to dobry motocykl na poczatek i moze stanowic problem dla malo doswiadczonych bikerow ( zwlaszcza dla tych nie posiadajacych umiejetnosci precyzyjnego operowania przepustnicą na winklach). Tylko żałuje ze to dojrzewanie trwalo tak długo..
Bardzo dziękuję za komentarz. U mnie prawie cały klub motocyklowy przesiadł się z cruiserów na GSy, albo inne motocykle klasy adventure i przestał się skarżyć na ból kolan, pleców. Nie jeździłem VN1600 w życiu, mamy taki motocykl w naszej grupie. Może kiedyś spróbuję się nim przejechać, ale byłbym bardzo zdziwiony, gdybym zmienił zdanie, co do cruiserów. LwG!
Hej. Fajny artykuł, doskonałe komentarze. Creme de la creme wymierającej już kategorii blogów pisanych. Ja z mojej perspektywy mogę powiedzieć, że jeździłem każdym typem motocykla. Na chwilę obecną z racji perypetii życiowych na szybko kupiłem Kawasaki LTD 450. Czysty przypadek. Jest to najsłabszy motocykl jaki posiadałem do tej pory, ale kurczę, jeździ mi się nim genialnie. Moc oddawana brutalnie jak na swoje ponad 50km, rzędowa dwójka, rozwiercone wydechy, koło 19′ z przodu. Genialne prowadzenie, górskie winkle super. Niesprzedawalny dla mnie klasyk. Zmienię olej w lagach na gęstszy i tyle. Z czystego przypadku mam super klasyka nie spotykanego już zbyt często, nawet na zlotach.
Mam ogromną chęć na Harrego 883 lub 1200 + BMW f650GS Dakar lub KTM 790 ADV.
Jak dla mnie zestawienie idealne. Więcej nie potrzebuję
@Gandalf Bardzo dziękuję za komentarz. Dla komentarzy, wzajemnej wymiany doświadczeń, myśli nie żałuję czasu spędzonego na pisaniu artykułu. Wszystkiego dobrego i LwG!